ನಾವು ಫೋನಿನ ವಿಷಯ ದಾಟಿ ಮುಂದುವರೆದರೂ ಅದಿತಿ ಅದರ ಗೋಜಿನಲ್ಲೇ ಇದ್ದವಳು- ‘ಎಲ್ಲಾ ಸರಿ ವೆಂಕೀ…ಈ ಡಿಲ್ಡೋ ಅಂದರೇನು?’ ಅಂತ ಪೆಚ್ಚುಪೆಚ್ಚಾಗಿ ಗಂಡನನ್ನು ಕೇಳಿದಳು. ವೆಂಕಟ್ ಅದಕ್ಕಿನ್ನೇನೋ ಹೇಳಿ ನಗು ಮುಂದುವರೆಸಿದ.

ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ಪೀಠಿಕೆ ಬರೆದಿದ್ದಕ್ಕೆ ಒಂದು ಕಾರಣವಿದೆ. ಮೊನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆಯಷ್ಟೇ ನಾಡಿಗೆ ತೆರೆದುಕೊಂಡ ಎರಡು ಹೈಕೋರ್ಟ್ ಪೀಠಗಳ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ಯಾಕೋ ಅಸಂಬದ್ಧವೆನಿಸಿತು. ಎರಡೂ ರಾಜಧಾನಿಯಲ್ಲಿರುವ ಉಚ್ಛ ನ್ಯಾಯಾಲಯ ಕಟ್ಟಡದ್ದೇ ಕಳಪೆ ನಕಲು.

ಅಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಅಮೆರಿಕದವರ ರಿಸರ್ಚಾನುಸಾರ ಮೂತ್ರಕುಂಡಗಳೆದುರು ನಿಲ್ಲುವ ಗಂಡಸರು ಆಚೀಚೆ ನೋಡಲು ಕಸಿವಿಸಿಪಡುತ್ತ ಬರೇ ಜ಼ಿಪ್ಪಿನ ಸುತ್ತಲೇ ಏಕಾಗ್ರವಾಗುತ್ತಾರೆಂದು ದೃಢೀಕರಿಸಲಾಗಿದೆಯಂತೆ.

ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿರುವ ಸಂನ್ಯಾಸಿಯೊಬ್ಬರಲ್ಲಿ ಈಚೆಗೆ ಅರಿಕೆಯಿಟ್ಟು ನನ್ನ ಸಂದೇಹಗಳನ್ನು ತೀರಿಸಿರೆಂದು ಬಿನ್ನಹಿಸಿದ್ದೆ. ನನ್ನದೇ ವಯಸ್ಸಿನ ಆಸುಪಾಸಿನಲ್ಲಿರುವ ಈ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಕಳೆದ ವಾರ ಹೊಸತೊಂದು ಆಶ್ರಮವನ್ನು ಕಟ್ಟಿಸಬೇಕೆನ್ನುವ ಇರಾದೆಯಿಂದ ತಮ್ಮ ಅಂತರಂಗದ ಭಕ್ತರೊಡಗೂಡಿ ಆಫೀಸಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದರು.

ಈ ಘಟನೆಯನ್ನು ಇಲ್ಲಿ- ಹೀಗೆ ಹಂಚಿಕೊಂಡಿದ್ದಕ್ಕೆ ಬಲವಾದ ಕಾರಣವೇನಿಲ್ಲ. ಯಾವತ್ತಿಗೂ ತಾನು, ತನ್ನದೊಂದಿಷ್ಟು ಉಸಾಬರಿ ಅಂತ ತನ್ನಷ್ಟಕ್ಕೆ ಇದ್ದುಬಿಡುವ ಈ ನನ್ನ ತಂಗಿಯನ್ನು ಯಾವ ವಿಚಾರವೂ ಕಾಡುವುದೇ ಇಲ್ಲವೇನೋ.