“ನಗರವಾಸಿಗಳಿಗೆ ಸಹಜವಾಗಿರಬೇಕಿದ್ದ ಕತ್ತಲೆಂದರೂ ಭಯ, ನಿಶ್ಯಬ್ದತೆಯೂ ಭಯ.. ಕೆಲಸದ ಬೆನ್ನೇರಿ ನಗರಗಳಲ್ಲಿ ಬಂದು ಕುಳಿತ ನಾವು ಪ್ರಕೃತಿಯಿಂದ ದೂರವುಳಿದು ನಮ್ಮದೇ ಕೃತಕ ಜಗತ್ತನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೇವೆ. ನಾವು ಮಲಗುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಪೂರ್ಣ ಕತ್ತಲೂ ಇಲ್ಲ, ನಿಶ್ಯಬ್ದತೆಯೂ ಇಲ್ಲ… ಅರೆಬರೆ ಕತ್ತಲಿಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಂಡು ಮಲಗುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ಯಾವೊಂದೂ ಸದ್ದಿಲ್ಲದೇ, ಯಾದರೂ ಸಂಪರ್ಕವಿಲ್ಲದೇ ಈರುವ ಏಕಾಂತದ ಅನುಭವವೇ ಇಲ್ಲದಂತಾಗಿ ಹೋಗಿ, ಸಂತೆಯಲ್ಲಿ ಬದುಕುವವರಂತೆ ಬದುಕಿದ್ದೇವೆ. ಈಗ ಕೋವಿಡ್‌ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ ತಮ್ಮತಮ್ಮ ಊರಿಗೆ ಮರಳಿರುವ ಜನರಿಗೆ ಈ ಅನುಭವವಾಗುತ್ತಿದೆ.”
ರೂಪಶ್ರೀ ಕಲ್ಲಿಗನೂರ್‌ ಬರೆದ ಲೇಖನ